Wystawa „Trzej mistrze”, na którą serdecznie zapraszamy, ukazuje fascynujące oblicze sztuki Jana Matejki, Henryka Siemiradzkiego i Józefa Brandta, prezentując ich oryginalne szkice a także reprodukcje obrazów do których te szkice powstały. Kolekcja zostanie pierwszy raz pokazana w całości.
Dlaczego rysunek? Rysunek jest bardzo cennym rodzajem samodzielnej wypowiedzi twórczej i bardzo dobrze pokazuje umiejętności warsztatowe naszych mistrzów. Jest ważny w przygotowaniu projektów i nadal jest podstawową techniką kształcenia warsztatu plastycznego.
Prezentowane rysunki mają niewielki format, ale ich mistrzostwo sprawia, że mogą być traktowane na równi z wielkimi dziełami.
Odwiedzających ekspozycję chcemy zainspirować do spojrzenia na naszych czołowych dziewiętnastowiecznych malarzy poprzez pryzmat ich szkiców, może mniej znanych a jednak bardzo ciekawych i dobrych warsztatowo.
Wystawa będzie czynna do września 2024 r. od wtorku do niedzieli w godz. od 10.00 do 16.00.
Nad rolą szkicowników i rysunków będziemy zastanowić się z młodszymi zwiedzającymi podczas lekcji muzealnej – „Od szkicu do obrazu – Jan Matejko, Józef Brandt, Henryk Siemiradzki”. Na którą także gorąco zapraszamy. Na zajęcia można umawiać się poprzez email: muzeum@lichen.pl
Nie istnieją już przestronne budynki prestiżowego Kolegium Księży Marianów na Bielanach w Warszawie, w którym to ks. Józef Jarzębowski pracował do II wojny światowej. Pozostały drobne pamiątki tamtych lat: zdjęcia z mamą i wychowankami, regulamin Kolegium, książki z dedykacją, modlitewnik z obrazkami ukochanych świętych, artykuły w prasie o pierwszych wystawach narodowych pamiątek.
W hacjendzie w Santa Rosa w Meksyku, w której w latach 1943-1949 ks. Jarzębowski opiekował się Polakami uratowanymi przez armię Andersa z Sowieckiej Rosji, w tym blisko 700 sierotami, dziś działa dom dziecka. Ale pamięć o księdzu Józefie na zawsze pozostała wśród mieszkańców tej polskiej kolonii i ich potomków. Niezwykłość tego miejsca obrazują uśmiechnięte twarze na licznych fotografiach, szkolne zeszyty dzieci, które przeżyły gehennę wywózek i wykonane przez nie kolorowe wycinanki nawiązujące do polskiej sztuki ludowej.
Posiadłość i pałac w Fawley Court w Anglii, które od 1953 r. służyły edukacji chłopców z rodzin żołnierzy armii Andersa i uciekinierów wojennych a dla wielu z nich były najważniejszym miejscem kultywowania polskości na powrót stały się prywatną, wiejską posiadłością. Na zdjęciach z polskich uroczystości widać tysiące ludzi dla których Fawley Court z Kolegium Miłosierdzia Bożego z internatem stały się polską wyspą w Wielkiej Brytanii. Gdy ks. Jarzębowski wyjeżdżał z Fawley Court do Londynu, by spowiadać, do jego konfesjonału ustawiała się najdłuższa kolejka penitentów. A gdy wracał z rekolekcji głoszonych w Paryżu, wychowankowie czekali zaciekawieni, co też to za polskie pamiątki Ksiądz tym razem przywiózł z podróży.
Żył tylko 67 lat, do tego prawie całe życie chorował na serce.
W 1941 r. uciekając z Litwy zawładniętej przez Sowietów zabrał ze sobą w daleką podróż przez Syberię i Japonię „Memoriał o Miłosierdziu Bożym” ks. Michała Sopoćki. Już w Stanach Zjednoczonych wydał wspólnie z siostrami felicjankami pierwsze obrazki z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, które trafiły do rąk żołnierzy.
Gdziekolwiek był, gdzie tylko rzucił go los, nie zapominał o ratowaniu poloników, oczywiście zawsze z myślą o poszerzaniu kolekcji muzeum, które utworzył przy szkole na Bielanach. Potem, gdy już wiedział, że do Ojczyzny nie wróci, z myślą o muzeum przy Kolegium Miłosierdzia Bożego w Fawley Court.
W tym roku mija sto lat od chwili, gdy 30 września 1923 r. kleryk Józio przyjął święcenia kapłańskie. Zresztą stało się to dopiero przy drugim podejściu, bowiem na pierwsze święcenia w prywatnej kaplicy biskupa Stanisława Galla Józio… spóźnił się. Na jego usprawiedliwienie trzeba powiedzieć, że wtedy w 1923 r. musiał dostać się z podwarszawskich wówczas Bielan na ulicę Miodową w Warszawie pieszo. Przy drugim wyproszonym u kardynała Kakowskiego terminie noc przed święceniami spędził w Warszawie.
W muzeum ks. Józef przychodzi nam na myśl każdego dnia, za każdym razem gdy do rąk bierzemy kolejny eksponat z muzealnej kolekcji.
Wystawą zatytułowaną „Promienny ślad… Józef Jarzębowski” chcieliśmy, wzorem nowicjuszy, którzy w 1954 r. przygotowali dla swojego mistrza – ks. Józefa Jarzębowskiego „Modlitewnik Mariański – w hołdzie Niepokalanej”, pokłonić się księdzu Józefowi „wdzięczni i oddani”. Zrozumiecie nasze uczucia, gdy odwiedzicie Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego MIC w Licheniu Starym i zwiedzając je, oglądając prezentowany ułamek całej kolekcji pomyślicie, że sprawił to jeden człowiek – ks. Józef.
W 2022 roku minęło 200 lat od chwili ukazania się drukiem zbioru „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza, wydanego jako część pierwszego tomu „Poezji”.
W związku z tym Sejm RP zdecydował o ustanowieniu Roku Polskiego Romantyzmu.
W sejmowej uchwale czytamy „Pamięć romantyzmu polskiego jest pamięcią najważniejszych znaków określających narodową tożsamość. W roku 2022 przypadają dwusetne urodziny tej epoki i jest to dobry powód do przypomnienia duchowego depozytu, jaki pozostawili nam romantyczni bohaterowie, artyści i myśliciele” W tekście podkreślono również, że bez twórczości czołowych polskich romantyków „nie bylibyśmy dziś tym, kim jesteśmy”.
Obchody Roku Romantyzmu Polskiego skłoniły nas do nowego spojrzenia na dorobek kulturalny epoki romantyzmu. Czy romantyzm może inspirować, czy jest rozumiany?
Tak powstała wystawa pod tytułem: „… gdy natchnienie mówiło „wiem” a wiedza mówiła „wierzę” Rok Romantyzmu Polskiego”
W czterech gablotach pokazujemy 38 eksponatów. Zatrzymując się przy każdej z nich zwiedzający mogą zobaczyć m.in. chusteczkę Adama Mickiewicza, pierwsze wydanie „Pana Tadeusza”, rękopis Teofila Lenartowicza, rękopisy i grafikę Cypriana Kamila Norwida, szkice i listy Józefa Ignacego Kraszewskiego, szkic Jana Matejki a także dziewiętnastowieczna wydania dzieł Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Antoniego Malczewskiego.
Wystawa ma przypomnieć kim był romantyczny bohater, skąd czerpali natchnienie romantyczni twórcy, dać odpowiedź na pytanie, czy poeta miał „rząd dusz” i co z naszym poczuciem narodowości.
Ekspozycja będzie dostępna dla zwiedzających także w 2023 r.
Zaślubiny Polski z morzem 2020” (otwarta w 2020 r.) Wystawa nawiązuje do wydarzeń sprzed 100 lat, kiedy to gen. Józef Haller dokonał symbolicznych zaślubin z morzem. Prezentowana jest tutaj m.in. bezcenna pamiątka – obrączka z zaślubin z morzem. Generał otrzymał dwie takie obrączki jedną wrzucił do morza na znak zaślubin, drugą miał na ręce. W tej sali przypominamy też historię powrotu Pomorza w granice Rzeczypospolitej. Wystawa była dostępna dla zwiedzających do 2021.
SALA DELL'ARTE SACRA - Nel 2020 abbiamo inaugurato in questa sala la mostra "Con Maria attraverso i secoli". Presentiamo qui le tipologie iconografiche più importanti delle rappresentazioni mariane. Vedrai qui: dipinti ad olio su tela, icone, immagini di Maria su vasi di farmacia, la raffigurazione di Maria bambina in una culla o l'immagine di Maria su Agnusk incastonata in un reliquiario messicano. La mostra presenta anche le ambientazioni degli altari da campo della seconda guerra mondiale.
Nel 2021 in questa sala abbiamo collocato rappresentazioni mariane realizzate con varie tecniche grafiche: xilografie, calcografie, acqueforti, litografie. Completa la mostra con Maria attraverso i secoli dalla stanza precedente. Qui puoi vedere, tra gli altri litografia a colori secondo il dipinto dei fratelli Van Eyck Annunciazione della Beata Vergine Mariao incisione su rame Assunzione della Beata Vergine Maria Lucas Vorstermans (junior) dopo un dipinto di Anthony Van Dyck e immagini contemporanee di Nostra Signora dei licheni.
Na wystawę złożyły się grafiki obu mistrzów z naszych zbiorów. Ryciny z pracowni Rubensa są w naszej kolekcji bardzo liczne, ze szkoły Rembrandta, posiadamy zaś kilkanaście grafik. W sztuce Europy Północnej nie ma bardziej znanych a jednocześnie kontrastowo różnych artystów jak dwaj wielcy mistrzowie baroku: Flamand Peter Paul Rubens (1577-1640) i Holender Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-1669). Obaj byli malarzami, żyli w Niderlandach i tworzyli pod wpływem włoskich malarzy. Jednak swoją sztuką odzwierciedlali rozbieżne przekonania: z jednej strony Rubens filozofię katolickiej kontrreformacji, z drugiej Rembrandt reformacji protestanckiej. Rubens i Rembrandt doceniali grafikę. I choć tak bardzo różnie ją pojmowali, choć korzystali z niej w odmienny sposób, obaj zapisali się w jej historii. Śledzenie tych różnic to ciekawa i inspirująca wyprawa do Niderlandów Złotego Wieku. W sprzedaży mamy jeszcze katalogi do tej wystawy.
La mostra doveva aiutare a trovare risposte alle domande: "Può esistere una nazione senza una patria?" e "Perché la persecuzione da parte dei poteri di spartizione non ha distrutto lo spirito polacco nei nostri antenati". È stato diviso in sezioni in cui abbiamo presentato vari modi di combattere la russificazione o germanizzazione: l'attività dei polacchi in esilio, l'educazione, la cura della memoria degli eroi nazionali attraverso le donne che custodiscono la tradizione polacca e vegliano sull'educazione delle giovani generazioni nella spirito di patriottismo.
Il titolo della mostra è stato preso in prestito dal libro del mecenate e ideatore del Museo - p. Józef Jarzębowski - "La gente del 1863 parla".
La mostra è stata organizzata in occasione del 150° anniversario della rivolta di gennaio. È stato progettato in modo tale da condurre lo spettatore lungo due percorsi paralleli e complementari.
Il primo è il percorso delle esperienze private delle persone che hanno partecipato alla rivolta. Tredici eroi sono stati selezionati qui. Grazie alle fotografie della collezione del museo, lo spettatore ha potuto vedere che aspetto avevano, e poi grazie ai ricordi rimasti: manoscritti, diari, testimonianze, lettere, documenti, ha potuto conoscere il loro destino e le esperienze dal tempo del gennaio Rivolta. Tutti questi manoscritti sono stati letti dai dipendenti del museo e, grazie all'aiuto di persone che vivono e lavorano a Licheń, sono stati letti e registrati frammenti selezionati. Se lo spettatore si interessava a qualcuno dei personaggi, poteva leggere chi era e ascoltare il contenuto dei souvenir conservati dopo di lui.
Il secondo è una passeggiata lungo un percorso composto da documenti ufficiali polacchi e russi, giornali emessi all'epoca, sentenze dei tribunali, inviti ufficiali, volantini che invitano a partecipare a manifestazioni, risposta del governo nazionale, ecc. I documenti presentati sono stati selezionati consapevolmente tra tanti altri.
Chi era il generale Józef Haller? La mostra "Forgotten General" doveva rispondere a questa domanda.
Qui puoi vedere cimeli appartenenti al generale Haller, incl. Ordine dell'Aquila Bianca e Virtuti Militari, divisa da generale, fede nuziale tra la Polonia e il Mar Baltico, corrispondenza privata, reliquie di molti santi, Sacra Bibbia, libro di preghiere, rosario, orologio, penna stilografica e matita, fermacravatte e gemelli. Da questa collezione di oggetti personali, l'immagine del generale Józef Haller è emersa non solo come un soldato coraggioso, ma anche come un marito e padre premuroso, un polacco molto religioso e dedito al servizio della sua patria. La storia del Generale Blu è stata completata con una presentazione multimediale e le parole del Generale sull'Armata Blu, il matrimonio della Polonia con il Mar Baltico e gli anni della Seconda Guerra Mondiale. Le registrazioni d'archivio sono state rese disponibili da Radio Free Europe.
La mostra "Quanto deve essere bella la Polonia..." racconta la drammatica sorte dei polacchi durante la seconda guerra mondiale vista attraverso gli occhi degli adolescenti.
La mostra conteneva molti elementi educativi sul destino dei polacchi deportati dai sovietici nel 1940-41 nelle profondità dell'URSS. Sulle schede preparate c'erano informazioni, incl. su cosa fossero le deportazioni e chi le ha colpite, e come, grazie alla rivolta dell'esercito di Anders e all'evacuazione dell'esercito nel 1942, sia avvenuta la sorte di una manciata di sopravvissuti. Questo piccolo gruppo comprendeva studenti di terza classe A che terminarono il loro girovagare in Inghilterra in Inghilterra.
Il 1° maggio 2009 la mostra è stata ufficialmente inaugurata dal Vescovo Antoni Dydycz, Ordinarius di Drohiczyn. Insieme a lui, i vescovi della Polonia e della Lituania, che in quel momento tenevano il loro incontro di lavoro a Licheń, e il Superiore della Provincia mariana polacca, p. Paweł Naumowicz.
La mostra è stata allestita nella basilica fino al 30 ottobre 2009.
Il 2 luglio 2008, l'Indulgenza della Beata Vergine Maria di Liche, nella basilica inferiore del Santuario di Licheń, è stata inaugurata una mostra dal titolo "Prima che il museo sia istituito...". La mostra ha annunciato l'apertura nel tempio di Licheń del museo di Polonica raccolto da oltre 80 anni dai Padri Mariani.
Per il giorno di apertura sono state preparate tre copie di Bibbie vecchie di più di 400 anni. Erano: la prima edizione della prima traduzione polacca dell'Antico e del Nuovo Testamento, la cosiddetta La Bibbia di Leopolita (Cracovia, Mikołaj e Stanisław Szarfenberger, 1560-1561) decorato con 284 xilografie, pubblicato dal campo di riforma di Mikołaj Radziwiłł, Bibbia calvinista, la cosiddetta Bibbia di Brest chiamato anche La Bibbia di Radziwiłł (Brześć Litewski, Drukarnia Radziwiłłowska, 1563) e la prima edizione della Bibbia nella traduzione di Jakub Wujek, stampata dal primate Stanisław Karnkowski (Cracovia, Drukarnia Łazarzowa, 1599).
Oltre alla Bibbia, la mostra presentava, tra gli altri: oggetti personali di Romuald Traugutt - i suoi occhiali, diario, libro di preghiere, ricordi del generale J. Haller - uniforme, ritratto; cimeli dei siberiani - un altare fatto di lattine, un vaso con terra e una pigna della foresta di Katyn, e cose lasciate da padre Józef Jarzębowski, un mariano, creatore della collezione mariana.
59 1320 1449 2769 6770 2000 0004
05 1240 1415 1111 0011 4321 6635
MAGGIORI INFORMAZIONI QUI