SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ LICHEŃSKIEJ BOLESNEJ KRÓLOWEJ POLSKI

Exposiciones temporales

„Trzej mistrze” Matejko Brandt Siemiradzki Rysunki

Wystawa „Trzej mistrze”, na którą serdecznie zapraszamy, ukazuje fascynujące oblicze sztuki Jana Matejki, Henryka Siemiradzkiego i Józefa Brandta, prezentując ich oryginalne szkice a także reprodukcje obrazów do których te szkice powstały. Kolekcja zostanie pierwszy raz pokazana w całości.

Dlaczego rysunek? Rysunek jest bardzo cennym rodzajem samodzielnej wypowiedzi twórczej i bardzo dobrze pokazuje umiejętności warsztatowe naszych mistrzów. Jest ważny w przygotowaniu projektów i nadal jest podstawową techniką kształcenia warsztatu plastycznego.

Prezentowane rysunki mają niewielki format, ale ich mistrzostwo sprawia, że mogą być traktowane na równi z wielkimi dziełami.

Odwiedzających ekspozycję chcemy zainspirować do spojrzenia na naszych czołowych dziewiętnastowiecznych malarzy poprzez pryzmat ich szkiców, może mniej znanych a jednak bardzo ciekawych i dobrych warsztatowo.

Wystawa będzie czynna do września 2024 r. od wtorku do niedzieli w godz. od 10.00 do 16.00.

Nad rolą szkicowników i rysunków będziemy zastanowić się z młodszymi zwiedzającymi podczas lekcji muzealnej – „Od szkicu do obrazu – Jan Matejko, Józef Brandt, Henryk Siemiradzki”.  Na którą także gorąco zapraszamy.  Na zajęcia można umawiać się poprzez email: muzeum@lichen.pl

1er piso del museo

Promienny ślad… Józef Jarzębowski

Nie istnieją już przestronne budynki prestiżowego Kolegium Księży Marianów na Bielanach w Warszawie, w którym to ks. Józef Jarzębowski pracował do II wojny światowej. Pozostały drobne pamiątki tamtych lat: zdjęcia z mamą i wychowankami, regulamin Kolegium, książki              z dedykacją, modlitewnik z obrazkami ukochanych świętych, artykuły w prasie o pierwszych wystawach narodowych pamiątek.
W hacjendzie w Santa Rosa w Meksyku, w której w latach 1943-1949 ks. Jarzębowski opiekował się Polakami uratowanymi przez armię Andersa z Sowieckiej Rosji, w tym blisko 700 sierotami, dziś działa dom dziecka. Ale pamięć o księdzu Józefie na zawsze pozostała wśród mieszkańców tej polskiej kolonii i ich potomków. Niezwykłość tego miejsca obrazują uśmiechnięte twarze na licznych fotografiach, szkolne zeszyty dzieci, które przeżyły gehennę wywózek i wykonane przez nie kolorowe wycinanki nawiązujące do polskiej sztuki ludowej.
Posiadłość i pałac w Fawley Court w Anglii, które od 1953 r. służyły edukacji chłopców z rodzin żołnierzy armii Andersa i uciekinierów wojennych a dla wielu z nich były najważniejszym miejscem kultywowania polskości na powrót stały się prywatną, wiejską posiadłością. Na zdjęciach z polskich uroczystości widać tysiące ludzi dla których Fawley Court z Kolegium Miłosierdzia Bożego z internatem stały się polską wyspą w Wielkiej Brytanii. Gdy ks. Jarzębowski wyjeżdżał z Fawley Court do Londynu, by spowiadać, do jego konfesjonału ustawiała się najdłuższa kolejka penitentów. A gdy wracał z rekolekcji głoszonych w Paryżu, wychowankowie czekali zaciekawieni, co też to za polskie pamiątki Ksiądz tym razem przywiózł z podróży.
Żył tylko 67 lat, do tego prawie całe życie chorował na serce.
W 1941 r. uciekając z Litwy zawładniętej przez Sowietów zabrał ze sobą w daleką podróż przez Syberię i Japonię „Memoriał o Miłosierdziu Bożym” ks. Michała Sopoćki. Już w Stanach Zjednoczonych wydał wspólnie z siostrami felicjankami pierwsze obrazki z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, które trafiły do rąk żołnierzy.
Gdziekolwiek był, gdzie tylko rzucił go los, nie zapominał o ratowaniu poloników, oczywiście zawsze z myślą o poszerzaniu kolekcji muzeum, które utworzył przy szkole na Bielanach. Potem, gdy już wiedział, że do Ojczyzny nie wróci, z myślą o muzeum przy Kolegium Miłosierdzia Bożego w Fawley Court.
W tym roku mija sto lat od chwili, gdy 30 września 1923 r. kleryk Józio przyjął święcenia kapłańskie. Zresztą stało się to dopiero przy drugim podejściu, bowiem na pierwsze święcenia w prywatnej kaplicy biskupa Stanisława Galla Józio… spóźnił się. Na jego usprawiedliwienie trzeba powiedzieć, że wtedy w 1923 r. musiał dostać się z podwarszawskich wówczas Bielan na ulicę Miodową w Warszawie pieszo. Przy drugim wyproszonym u kardynała Kakowskiego terminie noc przed święceniami spędził w Warszawie.
W muzeum ks. Józef przychodzi nam na myśl każdego dnia, za każdym razem gdy do rąk bierzemy kolejny eksponat z muzealnej kolekcji.
Wystawą zatytułowaną „Promienny ślad… Józef Jarzębowski” chcieliśmy, wzorem nowicjuszy, którzy w 1954 r. przygotowali dla swojego mistrza – ks. Józefa Jarzębowskiego „Modlitewnik Mariański – w hołdzie Niepokalanej”, pokłonić się księdzu Józefowi „wdzięczni i oddani”. Zrozumiecie nasze uczucia, gdy odwiedzicie Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego MIC w Licheniu Starym i zwiedzając je, oglądając prezentowany ułamek całej kolekcji pomyślicie, że sprawił to jeden człowiek – ks. Józef.

rok polskiego romantyzmu

W 2022 roku minęło 200 lat od chwili ukazania się drukiem zbioru „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza, wydanego jako część pierwszego tomu „Poezji”.
W związku z tym Sejm RP zdecydował o ustanowieniu Roku Polskiego Romantyzmu.
W sejmowej uchwale czytamy „Pamięć romantyzmu polskiego jest pamięcią najważniejszych znaków określających narodową tożsamość.        W roku 2022 przypadają dwusetne urodziny tej epoki i jest to dobry powód do przypomnienia duchowego depozytu, jaki pozostawili nam romantyczni bohaterowie, artyści i myśliciele” W tekście podkreślono również, że bez twórczości czołowych polskich romantyków                      „nie bylibyśmy dziś tym, kim jesteśmy”.
Obchody Roku Romantyzmu Polskiego skłoniły nas do nowego spojrzenia na dorobek kulturalny epoki romantyzmu. Czy romantyzm może inspirować, czy jest rozumiany?
Tak powstała wystawa pod tytułem: „… gdy natchnienie mówiło „wiem” a wiedza mówiła „wierzę” Rok Romantyzmu Polskiego”
W czterech gablotach pokazujemy 38 eksponatów. Zatrzymując się przy każdej z nich zwiedzający mogą zobaczyć m.in. chusteczkę Adama Mickiewicza, pierwsze wydanie „Pana Tadeusza”, rękopis Teofila Lenartowicza, rękopisy i grafikę Cypriana Kamila Norwida, szkice i listy Józefa Ignacego Kraszewskiego, szkic Jana Matejki a także dziewiętnastowieczna wydania dzieł Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Antoniego Malczewskiego.
Wystawa ma przypomnieć kim był romantyczny bohater, skąd czerpali natchnienie romantyczni twórcy, dać odpowiedź na pytanie, czy poeta miał „rząd dusz” i co z naszym poczuciem narodowości.
Ekspozycja będzie dostępna dla zwiedzających także w 2023 r.

Zaślubiny Polski z Morzem 2020

Zaślubiny Polski z morzem 2020” (otwarta w 2020 r.) Wystawa nawiązuje do wydarzeń sprzed 100 lat, kiedy to gen. Józef Haller dokonał symbolicznych zaślubin z morzem. Prezentowana jest tutaj m.in. bezcenna pamiątka – obrączka z zaślubin z morzem. Generał otrzymał dwie takie obrączki jedną wrzucił do morza na znak zaślubin, drugą miał na ręce. W tej sali przypominamy też historię powrotu Pomorza w granice Rzeczypospolitej. Wystawa była dostępna dla zwiedzających do 2021.

2 ° piso

SALA DE ARTE SAGRADO - En 2020 inauguramos la exposición "Con María a través de los tiempos" en esta sala. Presentamos aquí los tipos iconográficos más importantes de representaciones marianas. Verá aquí: pinturas al óleo sobre lienzo, íconos, imágenes de María en jarrones de farmacia, la representación de María como un bebé en una cuna o la imagen de María en Agnusk colocada en un relicario mexicano. La exposición también presenta la configuración de altares de campaña de la Segunda Guerra Mundial.

Sala de gráficos y dibujo

En 2021, en esta sala colocamos representaciones marianas realizadas en diversas técnicas gráficas: xilografías, planchas de cobre, aguafuertes, litografías. Complementa la exposición con María a través de las edades de la sala anterior. Aquí puedes ver, entre otros litografía en color según la pintura de los hermanos Van Eyck Anunciación de la Santísima Virgen Maríao grabado en cobre Asunción de la Santísima Virgen María Lucas Vorstermans (junior) después de una pintura de Anthony Van Dyck, así como imágenes contemporáneas de Nuestra Señora de Lichen.

NADA QUE AGREGAR, NADA QUE LLEVAR: RUBENS, REMBRANDT (EXPOSICIÓN ABIERTA EN 2019)

Na wystawę złożyły się grafiki obu mistrzów z naszych zbiorów. Ryciny z pracowni Rubensa są w naszej kolekcji bardzo liczne, ze szkoły Rembrandta, posiadamy zaś kilkanaście grafik. W sztuce Europy Północnej nie ma bardziej znanych a jednocześnie kontrastowo różnych artystów jak dwaj wielcy mistrzowie baroku: Flamand Peter Paul Rubens (1577-1640) i Holender Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-1669). Obaj byli malarzami, żyli w Niderlandach i tworzyli pod wpływem włoskich malarzy. Jednak swoją sztuką odzwierciedlali rozbieżne przekonania: z jednej strony Rubens filozofię katolickiej kontrreformacji, z drugiej Rembrandt reformacji protestanckiej. Rubens i Rembrandt doceniali grafikę. I choć tak bardzo różnie ją pojmowali, choć korzystali z niej w odmienny sposób, obaj zapisali się w jej historii. Śledzenie tych różnic to ciekawa                    i inspirująca wyprawa do Niderlandów Złotego Wieku. W sprzedaży mamy jeszcze katalogi do tej wystawy.

POLONIA ES EL FUTURO (EXPOSICIÓN ABIERTA POR 100 AÑOS DE RESTAURAR LA INDEPENDENCIA)

La exposición tenía como objetivo ayudar a encontrar respuestas a las preguntas: "¿Puede existir una nación sin una patria?" y "Por qué la persecución de los poderes divisores no destruyó el espíritu polaco en nuestros antepasados". Se dividió en apartados en los que presentamos diversas formas de luchar contra la rusificación o germanización: la actividad de los polacos en el exilio, la educación, el cuidado de la memoria de los héroes nacionales a través de mujeres que custodian la tradición polaca y velan por la educación de las jóvenes generaciones en el espíritu de patriotismo.

LA GENTE DICE DEL AÑO 1863 (EXPOSICIÓN ABIERTA EN 2013)

El título de la exposición fue tomado del libro por el mecenas y creador del Museo, el P. Józef Jarzębowski - "Habla la gente de 1863".

La exposición se organizó en el 150 aniversario del Levantamiento de enero. Fue planeado de tal manera que condujera al espectador por dos caminos paralelos y complementarios.  
El primero es el camino de las vivencias privadas de las personas que participaron en el levantamiento. Aquí se seleccionaron trece héroes. Gracias a las fotografías de la colección del museo, el espectador pudo ver cómo eran, y luego gracias a los recuerdos restantes: manuscritos, diarios, testimonios, cartas, documentos, pudo conocer su destino y vivencias de la época del mes de enero. Levantamiento. Todos estos manuscritos fueron leídos por empleados del museo y, gracias a la ayuda de personas que viven y trabajan en Licheń, se leyeron y grabaron fragmentos seleccionados. Si el espectador se interesaba por alguno de los personajes, podía leer quién era y escuchar el contenido de los recuerdos conservados después de él.
El segundo es un recorrido por un sendero compuesto por documentos oficiales polacos y rusos, periódicos emitidos en ese momento, sentencias judiciales, invitaciones oficiales, folletos pidiendo participación en manifestaciones, una respuesta del Gobierno Nacional, etc. Los documentos presentados fueron seleccionados conscientemente entre muchos otros. 

EL GENERAL OLVIDADO

¿Quién era el general Józef Haller? La exposición "General olvidado" fue para responder a esta pregunta.
Aquí puede ver recuerdos pertenecientes al general Haller, incl. Orden del Águila Blanca y Virtuti Militari, uniforme de general, alianza entre Polonia y el Mar Báltico, correspondencia privada, reliquias de muchos santos, Santa Biblia, libro de oraciones, rosario, reloj, pluma y lápiz, pinzas para corbatas y gemelos. De esta colección de objetos personales, la imagen del general Józef Haller surgió no solo como un valiente soldado, sino también como un esposo y padre cariñoso, un polaco muy religioso y dedicado al servicio de su tierra. La historia del General Azul se completó con una presentación multimedia y las palabras del General sobre el Ejército Azul, la boda de Polonia con el Mar Báltico y los años de la Segunda Guerra Mundial. Radio Free Europe puso a disposición grabaciones de archivo.

LO HERMOSA QUE DEBE SER POLONIA ... (EXPOSICIÓN ABIERTA EN 2009)

La exposición "Qué bella debe ser Polonia ..." es una historia sobre el dramático destino de los polacos durante la Segunda Guerra Mundial visto a través de los ojos de los adolescentes.
La exposición contenía muchos elementos educativos sobre el destino de los polacos deportados por los soviéticos en 1940-41 en las profundidades de la URSS. En los tableros preparados había información, incl. sobre qué fueron las deportaciones y quiénes las afectaron, y cómo, gracias al levantamiento del Ejército de Anders y la evacuación del ejército en 1942, sucedió la suerte de un puñado de sobrevivientes. Este pequeño grupo incluía a estudiantes de tercera clase A que terminaron su vagabundeo por Inglaterra.
El 1 de mayo de 2009, la exposición fue inaugurada oficialmente por el obispo Antoni Dydycz, Ordinarius de Drohiczyn. Junto a él, los obispos de Polonia y Lituania, que en ese momento mantuvieron su reunión de trabajo en Licheń, y el Superior de la Provincia Mariana de Polonia, el P. Paweł Naumowicz.
La exposición estuvo expuesta en la basílica hasta el 30 de octubre de 2009.

ANTES DE QUE SE ESTABLEZCA EL MUSEO ...

El 2 de julio de 2008, la Indulgencia de la Santísima Virgen María de Licheń en la basílica inferior del Santuario de Licheń, se inauguró una exposición titulada "Antes de que se establezca el museo ...". La exposición anunció la inauguración en el templo de Licheń del museo de Polonica reunido durante 80 años por los Padres Marianos.

Se prepararon tres copias de Biblias de más de 400 años para el día inaugural. Fueron: la primera edición de la primera traducción polaca del Antiguo y Nuevo Testamento, la llamada Biblia de Leopolita (Cracovia, Mikołaj y Stanisław Szarfenberger, 1560-1561) decorado con 284 xilografías, publicado por el campo de reforma por Mikołaj Radziwiłł, Biblia calvinista, el llamado Biblia de Brest también llamado La Biblia Radziwiłł (Brześć Litewski, Drukarnia Radziwiłłowska, 1563) y la primera edición de la Biblia traducida por Jakub Wujek, impresa por el Primado Stanisław Karnkowski (Cracovia, Drukarnia Łazarzowa, 1599).

Además de la Biblia, la exposición contó con, entre otros: objetos personales de Romuald Traugutt - sus gafas, diario, libro de oraciones, recuerdos del general J. Haller - uniforme, retrato; recuerdos de los siberianos: un altar hecho de latas, una jarra con tierra y una piña del bosque de Katyn, y cosas dejadas por el padre Józef Jarzębowski, un mariano, creador de la colección mariana.