SANKTUARIUM
MATKI BOŻEJ LICHEŃSKIEJ
BOLESNEJ KRÓLOWEJ POLSKI

PRZEWIŃ W DÓŁ

Sanktuarium
Widok z tarasu widokowego kościoła Matki Bożej Częstochowskiej

Sanktuarium Maryjne w Licheniu – miejsce spotkania  z Chrystusem i Jego Matką, miejsce odrodzenia duchowego, ale również odpoczynku fizycznego, emocjonalnego, w samotności czy w gronie rodziny, przyjaciół. Miejsce, gdzie Bóg przemawia w czasie liturgii, rekolekcji, a także poprzez piękno przyrody, przez osoby gotowe pomagać, gdy przeżywamy życiowe trudności. Miejsce spotkania z kulturą i historią.        To obszar o powierzchni prawie stu hektarów.

Niemożliwe jest omówienie tematu ,,Sanktuarium” w krótkim tekście; nie jest łatwe, choćby pobieżne, przybliżenie różnych jego aspektów w kilku zdaniach. Przyczyną tego jest bogactwo wydarzeń, jakie miały miejsce w przeciągu ostatnich dwustu lat. Wszystkie ważne momenty historii Polski w dziewiętnastym i dwudziestym wieku odcisnęły swój ślad również na dziejach tego miejsca. Sanktuarium to objawienia Matki Bożej w roku 1850 w lesie grąblińskim. To ponad półtora wieku modlitw milionów ludzi przed wizerunkiem Licheńskiej Pani. To trudny czas okupacji hitlerowskiej, którego świadectwem jest podziurawiona od kul pistoletu pasyjka znajdująca się w Kaplicy Krzyża, niełatwe lata komunizmu, ukoronowanie cudownego obrazu przez prymasa Wyszyńskiego w 1967 r., budowa Golgoty z przywożonych przez pątników z całej Polski kamieni, wreszcie budowa bazyliki (1994-2004), gdzie w ołtarzu głównym znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Licheńskiej, Bolesnej Królowej Polski. 

Ikona przedstawia Bolesną Matkę w koronie na głowie, tulącą do serca białego orła – tak jak miało to miejsce w czasie objawień. „Niewiasto, oto syn Twój… Oto Matka twoja” – te słowa, które umierający Chrystus skierował do Maryi i do swojego ucznia Jana (które kieruje również dzisiaj do każdej i każdego z nas) często można usłyszeć w bazylice. Licheńska Pani przyszła z nieba ponad półtora wieku temu, aby przypomnieć, co jest w życiu najważniejsze. Również dziś – tak jak kiedyś, na weselu w Kanie – mówi do nas: „zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie Mój Syn”.

Kościół pw. św. Doroty, widok z tarasu widokowego kościoła Matki Bożej Częstochowskiej

Sanktuarium to również usytuowany na licheńskim wzgórzu parafialny kościół św. Doroty; to w nim prawie półtora wieku znajdował się cudowny obraz. W pobliżu znajduje się źródełko.

Pisząc o najnowszej historii, warto wspomnieć o dwóch wyjątkowych wydarzeniach. W dniach 6-8 czerwca 1999 r. księża marianie, gospodarze sanktuarium, gościli w Licheniu św. Jana Pawła II. Bezpośrednim owocem tej wizyty jest Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym. W sezonie pielgrzymkowym istnieje możliwość zwiedzenia Apartamentów Papieskich w których mieszkał Ojciec Święty. Budynek, w którym mieszczą się Apartamenty Papieskie pełni także funkcję domu rekolekcyjnego. W odpowiedzi na potrzeby pielgrzymów organizowane są tutaj różnego rodzaju rekolekcje prowadzone przez księży marianów.

Druga ważna uroczystość (księża marianie czekali na nią trzysta lat) to beatyfikacja ojca Stanisława Papczyńskiego – założyciela Zgromadzenia Księży Marianów, której dokonał w Licheniu 16 września 2007 r. kardynał Tarcisio Bertone. W podziękowaniu Bogu za wyniesienie do chwały ołtarzy bł. Stanisława, marianie otworzyli w sanktuarium hospicjum dla osób nieuleczalnie chorych będących w terminalnym stadium choroby. 5 czerwca 2016 r. w Watykanie o. Stanisław Papczyński został ogłoszony świętym Kościoła Katolickiego.

Ciekawe spotkanie z historią Polski gwarantuje wizyta w otwartym w bazylice 2010 r. Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego. Znajdują się w nim polonica, zbierane po całym świecie, które następnie po wielu dziesiątkach lat powróciły do Polski.

Sanktuarium licheńskie to miejsce ważne dla wielu ludzi. Dla tych, którzy właśnie tu otworzyli się na miłość Boga, zaufali Mu i zaprosili Go do swojego życia. Dla tych, co odnaleźli sens, otrzymali łaskę powstania z upadku, wyjścia z „bagna”, nadzieję i moc płynącą z krzyża Chrystusa, siłę do godnego życia. Opisy niektórych świadectw można znaleźć w „Księdze Łask”.